Personifikacja (uosobienie) –nadawanie przedmiotom, zjawiskom, pojęciom cech ludzkich.
Personifikacja, uosobienie, zazwyczaj stereotypowa przenośnia ukazująca zjawisko lub pojęcie w postaci antropomorficznej. Personifikacja przedstawia twory nieożywione, zjawiska natury, zwierzęta, rośliny, a także pojęcia abstrakcyjne jako postaci ludzkie, działające lub przemawiające.
Posługuje się zazwyczaj rozbudowanymi figurami metaforycznymi i alegorycznymi. Personifikację cechuje duży stopień umowności i sztuczności, wspartej odpowiednią retoryką. Znana już w starożytności, szczególnie popularna w średniowieczu, kiedy jej symbolika została bardzo rozbudowana.
A. Mickiewicz, Pan Tadeusz, fragm.
I łany zbóż, co wprzódy, kładąc się na ziemi
I znowu w górę trzęsąc kłosami złotemi,
Wrzały jak fale, teraz stoją nieruchome
I poglądają w niebo najeżywszy słomę.
(…)
Krowa coraz ku niebu wznosi wielkie oko,
Usta z dziwu otwiera i wzdycha głęboko;
A wieprz marudzi w tyle, dąsa się i zgrzyta,
I snopy zboża kradnie, i na zapas chwyta.
