Papkin - słowo pochodzi od papki, czyli potrawy. Dawniej w Polsce papką nazywano resztki jedzenia z pańskiego stołu, które zjadał pieczeniarz. W zamian za nie oddawał on różnorodne przysługi swojemu żywicielowi. Papkin więc to człowiek, którego usługi można kupić nawet za jedzenie.
SPOSÓB PREZENTACJI POSTACI W UTWORZE DRAMATYCZNYM: …………………………
Scena druga, akt I
Cześnik, Dyndalski, Papkin
Papkin po francusku ubrany, przy szpadzie; krótkie spodnie, buty okrągłe do pół łydki, tupet i harcopf, kapelusz stosowany - pod pachą para pistoletów, zawsze prędko mówi.
PAPKIN
Bóg z waszmością, mój cześniku.
Pędząc czwałem na rozkazy,
Zamęczyłem szkap bez liku,
Wywróciłem ze sto razy,
Tak że z nowej mej kolaski
Gdzieś po drodze tylko trzaski.
CZEŚNIK
A ja za to ręczyć mogę,
Że mój Papkin tu piechotą
Przewędrował całą drogę,
A na podróż dane złoto
Gdzieś zostawił przy labecie.
PAPKIN
pokazując pistolet
Patrz, cześniku - poznasz przecie…
CZEŚNIK
Cóż mam poznać?
PAPKIN
Wystrzelony,
Wypalony.
DYNDALSKI
na stronie, odchodząc
Gdzieś na wrony.
PAPKIN
Gdzie, do kogo - milczeć muszę;
Lecz nie karty są przyczyną,
Żem się w drodze spóźnił nieco.
Ani ziewnął! na mą duszę!
Tak z mej ręki wszyscy giną!
CZEŚNIK
poprawiając w mowie
Wszystkie.
PAPKIN
Wszystkie?
CZEŚNIK
Ćmy, komary.
PAPKIN
Waszmość nigdy nie dasz wiary.
CZEŚNIK
Bom niegłupi, mocium panie.
PAPKIN
Ach, co widzę! - tu śniadanie.
CZEŚNIK
Ha, śniadanie.
PAPKIN
Ach, cześniku,
Już to sześć dni i sześć nocy
Nic nie miałem na języku.
CZEŚNIK
Jedz i słuchaj.
PAPKIN
Tak się stanie.
siada po drugiej stronie stołu; jak do siebie
Strzelam gracko, rzecz to znana (…)
Papkin - jaki jest? | na jakiego się kreuje? |
AKT I sc.2,4,5,7 | |
AKTII scena 1,2,7,9 | |
AKT III scena 4, AKT 5 scena 2 |
Jaki naprawdę jest
*(Akt 2, scena II, rozmowa Papkina z Wacławem) Papkin jest łakomy na pieniądze, które oferuje mu Wacław za to, że ten pozwoli mu zostać przy Klarze.
*(Akt 2, scena IX, rozmowa Papkina z Cześnikiem) Papkin boi się spotkania z Rejentem Mówi do Cześnika: „Miejże, człeku, Boga w duszy, Nie wysyłaj nieboraka; Nim mu w lesie utniesz uszy, mnie tam spotka hańba jaka”
*(Akt 2, scena VII, rozmowa Papkina z Klarą)
Papkin popisuje się swoim językiem. Mówi: „Jak w dezertej Arabiji, Złotosiejny wzrok Febowy…”
Na jakiego się kreuje
*(Akt 2, scena VII, rozmowa Papkina z Klarą) Papkin opisuje swoją odwagę mówiąc: „Gdzie na skalę gród kamienny, Gdzie działami mur brzemienny, Gdzie bagnetów ostre wały, Gdzie sklepienie z dzid i szabli, Tam był Papkin – lew zuchwały!”
*(Akt 2, scena VII, rozmowa Papkina z Klarą) Papkin kreuje się na rycerza, mówiąc: „ Z tego stroju i z tej broni Marsowego znać piastuna, Co w rycerskiej zbiegł pogoni, od bieguna do bieguna”
*(Akt 2, scena I, rozmowa Papkina i Cześnika) Papkin chwali się swoją odwagą Cześnikowi, mówiąc: „A, bierz licho takie znoje! Ledwie idę, ledwie stoję – Ależ bo to było żwawo! Diabłem gromił w lewo , prawo – Ledwie żyję. – Każ dać wina”